zelfportret

Ik heb nog nooit een dagboek bijgehouden. Ik ben 34 en ik heb er nog nooit één geschreven. Twintig jaar heb ik geprobeerd een schrijver te zijn. Het is maar zelden gelukt: eens de gedachte gedacht is, blijft er alleen nog maar herhaling op herhaling over in de langzame bureaucratie van verwoorden, woorden schrijven, kopiëren en herlezen. De gedachte is al lang haar kracht en frisheid verloren vooraleer er nog maar een letter geschreven is. Daarom probeer ik intuïtief te schrijven, een stream of consciousness op te wekken om me te helpen iedere gedachte onmiddellijk in een sliert van woorden om te zetten, een vermoeiend intens proces dat ik dan ook maar een twintigtal minuten aan één stuk door vol kan houden. De natuurlijke keuze zou dan ook zijn om dichter te worden, maar daar had ik mijn buik al gauw van vol. De ene wazige metafoor na de andere die alleen maar een rookgordijn optrekt rond de mesthoop van mijn denkwereld. Ik denk nu dat ik alleen maar een dagboek kan schrijven als ik de dingen in mijn leven bij hun nekvel wil grijpen en alles met de naam wil noemen. En dat wil ik. Ik ben al lang oud genoeg om cynisch te mogen zijn. Hoedanook, het zit in mij ingebakken, de behoefte om de dingen bij hun naam te willen noemen. Ik ben geen romanticus. Ik breek af met wat ik schrijf. Ik onteer wat ik beschrijf, omdat de waarheid niet zuiver en helder is, maar het enige ware eerbetoon dat je iets of iemand kan bewijzen. De waarheid, het werkelijke wezen onthullen en aanvaarden, de ultieme daad van acceptatie. Acceptatie: het ultieme verlangen van de ziel. Daarom is dit een geheim dagboek: het ware gelaat van mijn leven zal geen blik van medelijden genieten. Ik zal niets of niemand sparen. Ik en niet heilig, mijn familie en mijn huwelijk evenmin. Al wat ik hoor, zie, denk, geloof en vrees is onzuiver. Het is allemaal aangetast. Wij zijn allemaal mensen die alles bezoedelen wat we maken of aanraken door onze halve beestachtigheid en ons falen. Ik zal dit niet verdoezelen. Maar niemand zal door mijn aangetaste en bezoedelde woorden gedwongen worden de werkelijkheid in het aangezicht te kijken. Het is ieders eigen aangezicht dat de ware spiegel wordt waarin men de ware aard van zijn leven kan aanstaren. Alleen in de vuile, bekraste spiegel in je eigen hand kan je de werkelijkheid zien, als je de vlekken en krassen in het glas aanvaardt, als je het beeld dat je ziet aanvaardt. Dit is mijn spiegel. Dit is mijn schuldige hand. Dit is mijn dagboek.

ikwiki

Even kort over een nieuwigheidje dat ik vanavond heb uitgeprobeerd. Ik heb via PBworks even uitgepluisd hoe dat zit met het maken van een wiki, voornamelijk omdat ik de indruk krijg dat wiki's wel nuttig toegepast kunnen worden door bibliotheken. Op deze wijze kan de bib bijvoorbeeld feedback krijgen van bezoekers, gebruikers, andere culturele organisaties, of ideeën verzamelen voor de activiteiten in de bib.
Ik ben er nog niet helemaal uit hoe dat in de werking van de bib kan ingepast worden, maar het lijkt me een nuttige tool om in gedachte te houden.
Mijn eerste wiki is maar een nonsenspagina, dus ik ga jullie er niet naar doorverwijzen. En als je ze toch wil zien, surf dan naar http://kimschram.pbworks.com/Kim-Schram#.
Nogmaals groeten en tot dinsdag, beste collega's

filmpjesfilmpjesfilmpjes !!!

Beste blogvolgers

Ik heb me eraan gewaagd wat van mijn homevideo's op het web te gooien, meer bepaald op youtube. Wie kijkt er al eens niet een filmpje op youtube ? Maar er zelf eentje op gepost had ik nog nooit gedaan. Daar moest dus verandering in komen. Veel plezier met deze filmpjes !
En beste 23dingers van de Leesdijk: tot dinsdag !
P.S. collega Lutgarde, bibliothecaris van Hamme, zal er niet bij zijn vanwege een onverwachts ongeval afgelopen weekend...

Gegroet

bitlit

Hey volgers en lezers

Bedankt Ben, eerst en vooral om ons nog eens zo'n uitgebreide lijst mee te geven van 23+zoveel nieuwe dingen aan te reiken. Ik zou eerlijk gezegd niet weten hoe en waar ik nog extra dingen zou moeten gaan zoeken na onze 23-dingen-rondleiding. En ja, er komen inderdaad nog met de regelmaat van de klok nieuwe Web 2.0-toepassingen bij, zo te zien. In mijn persoonlijk leven gaat dat eigenlijk een beetje aan mij voorbij: waarschijnlijk hoor ik daar dan 2 of drie jaar later wel eens iets over (als het nog bestaat) of verzeil ik daar puur toevallig eens op zo'n hippe, nieuwe site.
Ik heb, ouderwets als ik ben, eentje uit de lijst gekozen dat nog helemaal aansluit bij de traditionele bibliotheek, en toch... Op www.litlovers.com beweren ze dat leesclubs en boekenfreaks helemaal in zijn en niet langer het kenmerk van saaie mensen zonder een sociaal leven (zoals ik). Het is misschien niet oogverblindend, futuristisch en negendimensionaal, maar wel een goed doordachte en uitgewerkte site waarop je leert hoe je een leesclub organiseert, boekentips krijgt, achtergrondinfo krijgt bij de boeken, suggesties vindt voor vragen waarover je kan discussiëren tijdens de bijeenkomst, zelfs tips voor hapjes, ludieke intro's en spelletjes om de bijeenkomst mee op te warmen en op te luisteren, enz.
Echt waar, je zou er haast zin van krijgen om je ook bij een leesclub aan te sluiten of er zelfs eentje zelf te organiseren. Met litlovers lijkt het allemaal al gesneden brood ! En wie weet wordt de leesclub weer helemaal de max, keineig, vet cool. Dan staan wij als bibliotheek toch zeker op de eerste rij om mee te doen, niet waar ?

Tot dan... tot de volgende toekomst !

Sozialisches Katalogus Kollektiv

Ik wil het heel kort nog even over aquabrowsers en sociale catalogi hebben.
Het is immers al laat, maar kom: ik wil ervan af zijn.
Met aquabrowsers was ik al even vertrouwd: dat was zo één van de nieuwigheden die tijdens mijn opleiding als bibassistent aan ons getoond werden. Het is een leuke manier van digitaal grasduinen... als je graag digitaal grasduint. Voor inlichtingenwerk leent het zich minder, aangezien het erop gericht is om van thema naar thema te surfen in de catalogus en zo je interessevelden te verkennen.
Het is evenwel interessant op te merken dat er blijkbaar een groeiende behoefte bestaat om voorkeuren, bezigheden, hobbies, ideeën en meningen wijd en zijd te publiceren en te delen met anderen. Het feit dat internet overloopt van forums, discussiegroepen, chatrooms, filmsites, boekensites, enz. bewijst dat mensen more than ever willen delen met elkaar. Het is dan ook een logische evolutie dat de bib op deze kar wil springen en binnen hun werkveld de ruimte proberen te creëren voor dit soort inbreng van het publiek. Ik zou zeggen: ga in vrede en wees gezegend.
Iets technischer nu: ik heb geprobeerd om ook zo eens een widget te integreren in deze blog, een zoekmachientje in onze plaatselijke bibcatalogus, maar dat bleek toch veel moeilijker dan verwacht. Zelfs de doe-het-zelf service van widgetbox was toch een klein beetje chinees voor mij. Misschien deze week nog eens proberen...
Daarmee is deze blog weer volgebazeld en kan ik gaan slapen (tot onze jongste wakker wordt tenminste...)

Arrividerci

mijn boekenplank in de ether

Nou, nog niet helemaal, hoor. Ik heb maar een bescheiden boekencollectie, weet je. Ik koop alleen boeken die ik ECHT ECHT ECHT wil hebben en opnieuw en opnieuw en opnieuw wil lezen en dan alleen maar als ze niet te veel kosten, een paar euro ofzo.
Tja, wat wil je: ik werk in de bib, hè.
Maar goed, met Librarything heb ik dus een deel van mijn boekencollectie al publiekelijk bekend gemaakt, namelijk hier. Nu afwachten of iemand daar wat aan heb. Het is leuk om te zien als je een boek hebt dat niet veel andere librarythingers hebben of misschien dat er nog iemand anders op de bol loopt die het ook goed vindt.
Ik ben al een tijdje bezig om een gadget uit te werken voor de bib, een gepersonaliseerd boekadviesinstrument, waarmee je aan de hand van enkele gerichte vragen een persoonlijke boekentip aan de aanvrager kan overhandigen. Het kan mensen overtuigen om te gaan lezen en naar de bib te komen, dacht ik zo, want het kan best ontmoedigend zijn als je niet weet wat je wil lezen en in die enorme collectie van de bib op zoek moet gaan.
Daar komt de werking van Librarything, denk ik, wel een beetje mee overeen. Het werkt leesbevorderend en kan een handig instrument zijn om om leestips aan het publiek te geven. Misschien is het zelfs proactief toe te passen, wanneer je librarything gaat toepassen om aan collectievorming te gaan doen of hiaten in je collectie te gaan aanvullen.
Misschien doe ik hier deze week nog wel effe mee verder en misschien gebruik ik het nog wel bij de afwerking van mijn boekadvies.

Doei !