sozialisches musikanten kollektiv

Hang the dj ! Long live the dj ! be your own dj !

Zo, dat moest er even uit.
Sociale muzieksites dus.
Het medium radio wekt al enige jaren mijn verontruste wantrouwen, want het heeft veel weg van televisie, waarover de onvolprezen Laurie Anderson ooit zong: 'I don't believe there is such a thing as television. I mean, they just keep showing the same pictures, over and over again. And when they talk, they just make sounds that more or less sync up with their lips.'
En wat vinden wij dan van de nieuwe trend in muzieksites ?
Positief: de feedback, de breedte van het aanbod (veel breder dan wat je op de radio te horen krijgt in ca. 30 jaar), de verbanden die gelegd worden tussen verwante artiesten en stijlen.
Negatief: het grasduin-effect: het effect van de muziek gaat wat verloren door de snelle opeenvolging van ontelbare tracks die op je afkomen, toegespitst op populaire of in ieder geval moderne muziek: oude muziek blijft ergens ver op de achtergrond, wordt er wel wat ernstigs gezegd in die muziekdiscussies ???
En de bib ? Wat moet die ervan vinden ?
Verdwijnen de geluidsdragers echt ? In dat geval zal de bib nog maar weinig kunnen betekenen op dat vlak. The middle man wordt in de regel zoveel mogelijk verwijderd: mensen kunnen online hun plan trekken en hebben dan de bib niet meer nodig als doorgeefluik. Momenteel vult het inderdaad wel mooi de catalogusbeschrijving aan als je een lied via deezer of lastfm direct beluisterbaar kunt aanbieden in de catalogus. In het teken van inlichtingenwerk kan het ook helpen: je kan nu dat liedje waar mevrouw de titel niet meer van herinnert zonder 43 cd's te gaan halen en afspelen vinden door enkele tracks van een artiest snel te laten horen van de muzieksite. Ook voor de collectievorming kunnen deze sites ingeschakeld worden.

De toekomst van cd's en misschien van geluidsdragers in het algemeen is alleszins onzeker. Daarmee moet de bib wel rekening houden.

Tot zo !