Manifest #5 Do not create. Destroy!

Laat los de illusie dat je iets betekent als je iets creëert. Bestaan is bestaan. Niets meer of minder. Of je nu een steen bent of Leonardo Da Vinci. Creëren bestaat niet meer. Alles bestaat al. Alles is recreatie. Niets nieuws onder de zon. Laat die stomme steen gewoon in die rivier liggen. Wat maakt het uit waar hij ligt? Alles is geschreven. Alles is gezongen. Alles is getoond en gezegd. De wereld loopt over van creaties. Onze hoofden puilen uit van maaksels. Het is tijd voor destructie. Make room! Ruim baan voor de leegte. Reduceer de realiteit naar het nodige. Beheers de creativiteit. Leg je woekerende werkzucht aan banden. Klamp je niet vast aan wat je gemaakt hebt: het zal je in zijn greep houden. Vernietig wat je gemaakt hebt en wees vrijer dan ooit. Do not create. Destroy! There is too much of everything.

Manifest #4 Do not be yourself

Een individu zijn, betekent niets. Iedereen is het. Wat je denkt dat je onderscheidt van de rest, is precies wat je hetzelfde maakt aan alle anderen. En zo hoort het. Verspil geen energie aan het voederen van het ego, het cultiveren van ijdelheid, het koesteren van wensdromen. Je bent een radertje in een machine of je bent helemaal niets. Je bent geen pion op het schaakbord, maar een schijfje op een dambord. Alles wat wij zijn, is een ontkenning van individualiteit. Wij zijn: - burgers van een natie; - onderdanen van regering; - schakels in de voedselketen; - bewoners van een planeet in een onmetelijk universum; - een zoon of dochter in een eindeloze aaneenschakeling van zonen en dochters tot het einde der tijden; - een zanger die een lied zingt in een wereld die gonst van rumoer; - een schilder die een vlek maakt op een wereldwijd bont tapijt; - een mens die een ander mens vermoordt die toch zou gestorven zijn; - een mens die het leven van een ander mens redt, die toch zou gestorven zijn; - een mens die zal sterven zoals iedereen zal sterven; - een mens die vergeten zal worden, zoals iedereen mettertijd zal vergeten zijn. Zoek een betere uitlaatklep voor al je energie en ambitie: jouw persoontje is die niet waard. Alleen de mogelijkheid dat er iets groters bestaat kan ons redden van de illusie die grootheidswaanzin wordt genoemd en niets meer is dan het cultiveren van individualiteit. Het is een kwade ziekte die levens verwoest en volkomen nutteloos maakt. Don't be yourself: be something useful!

Manifest #3; don't be old, die young!

Doe wat je wil. Doe wat je kan. Doe wat je droomt. En doe wat je gelooft. Maar doe het nu. Ouderdom is verval en verrotting. Ouderdom is de kanker en het monster dat alles verslindt. Je lichaam en je geest. Je herinnering en je verstand. Je kracht en je karakter. En de enige manier om jong te blijven, is jong te sterven. Klamp je niet vast aan het leven. Koester de kracht van je hart en je verstand. Verlaat het leven voordat het alles van je afpakt. Sterf. Waardig. Vroeg. Snel. En in volle glorie.

Manifest #2: No copulation, no overpopulation

Stop having sex! Masturbate! Stop met het fokken van mensen. Stop overbevolking. Stop verkrachting. Stop uitbuiting. Stop seksuele machtswellust. Stop het uiteenvallen van gezinnen. Stop prostitutie. Stop jaloezie. Stop bezitterigheid. Stop ontrouw. Stop aids. Stop syfilis. Stop gonorrhoe. Stop chlamydia. Stop onenightstands. Stop ongewenste intimiteiten. Stop seksuele frustratie. Stop seksuele prestatie. Stop wurgseks. Stop date rape. Stop abortus. Stop ongewenste zwangerschappen. Stop het kweken van ongewenste kinderen. Stop vrijdagavondseks. Stop het kweken van gehandicapte kinderen. Stop porno. Stop de stinkende lijven. Stop het walgelijke delen van lichaamsvochten en -sappen. Stop Temptation Island. Stop de degradatie. Stop de vernedering van de vrouw. Stop de waanzinnige paringsdrang. Stop having sex. Masturbate. Voed je lichaam als het honger heeft, maar verneuk je leven niet. Ruk je los van de seksuele dwang. Vrij niet: WEES vrij! Deel een beetje warmte als je wil, maar maak geen broeikas van de wereld. No copulation, no overpopulation.

Manifest #1: Life is pointless

Al wat schadelijk en dom is, zal je met vele eeuwen overleven. Je kan het niet veranderen. Je kan het aanvaarden of niet. Je kan erin meegaan of ertegen vechten. Niets wat je kan doen, zal er iets aan veranderen. Gebruik je verbeelding als je wil overleven. Droom. Maar doe je ogen dan nooit meer open. Of aanvaard dat het leven niets betekent en wacht af of je daarmee kan leven. Je zal zoveel doen, je zal tot alles in staat zijn, maar het zal allemaal weer verdwijnen in een zee van mensen en tijd. In een kringloop van zonnen en planeten, een spiraal van sterrenstelsels en zwarte gaten. En waar ben jij? En wie? Je bent te klein, te kort, te dom, te traag om een atoom te verschuiven in dit universum. Word wakker! Of droom verder. Misschien is er iets anders dan dit.

zelfportret

Ik heb nog nooit een dagboek bijgehouden. Ik ben 34 en ik heb er nog nooit één geschreven. Twintig jaar heb ik geprobeerd een schrijver te zijn. Het is maar zelden gelukt: eens de gedachte gedacht is, blijft er alleen nog maar herhaling op herhaling over in de langzame bureaucratie van verwoorden, woorden schrijven, kopiëren en herlezen. De gedachte is al lang haar kracht en frisheid verloren vooraleer er nog maar een letter geschreven is. Daarom probeer ik intuïtief te schrijven, een stream of consciousness op te wekken om me te helpen iedere gedachte onmiddellijk in een sliert van woorden om te zetten, een vermoeiend intens proces dat ik dan ook maar een twintigtal minuten aan één stuk door vol kan houden. De natuurlijke keuze zou dan ook zijn om dichter te worden, maar daar had ik mijn buik al gauw van vol. De ene wazige metafoor na de andere die alleen maar een rookgordijn optrekt rond de mesthoop van mijn denkwereld. Ik denk nu dat ik alleen maar een dagboek kan schrijven als ik de dingen in mijn leven bij hun nekvel wil grijpen en alles met de naam wil noemen. En dat wil ik. Ik ben al lang oud genoeg om cynisch te mogen zijn. Hoedanook, het zit in mij ingebakken, de behoefte om de dingen bij hun naam te willen noemen. Ik ben geen romanticus. Ik breek af met wat ik schrijf. Ik onteer wat ik beschrijf, omdat de waarheid niet zuiver en helder is, maar het enige ware eerbetoon dat je iets of iemand kan bewijzen. De waarheid, het werkelijke wezen onthullen en aanvaarden, de ultieme daad van acceptatie. Acceptatie: het ultieme verlangen van de ziel. Daarom is dit een geheim dagboek: het ware gelaat van mijn leven zal geen blik van medelijden genieten. Ik zal niets of niemand sparen. Ik en niet heilig, mijn familie en mijn huwelijk evenmin. Al wat ik hoor, zie, denk, geloof en vrees is onzuiver. Het is allemaal aangetast. Wij zijn allemaal mensen die alles bezoedelen wat we maken of aanraken door onze halve beestachtigheid en ons falen. Ik zal dit niet verdoezelen. Maar niemand zal door mijn aangetaste en bezoedelde woorden gedwongen worden de werkelijkheid in het aangezicht te kijken. Het is ieders eigen aangezicht dat de ware spiegel wordt waarin men de ware aard van zijn leven kan aanstaren. Alleen in de vuile, bekraste spiegel in je eigen hand kan je de werkelijkheid zien, als je de vlekken en krassen in het glas aanvaardt, als je het beeld dat je ziet aanvaardt. Dit is mijn spiegel. Dit is mijn schuldige hand. Dit is mijn dagboek.